Vluchtelingen worden beoordeeld, maar 'eigen volk' niet. Fotograaf: Alfred Heeroma - Bron: Den Bosch Politiek
Stel je neemt de wijken West en Noord samen. Dan heb je het over ruim 40.000 mensen. Die twee wijken verlammen heel Nederland. Vanwege die mensen is er al een Kabinet gevallen en dreigt er nog een Kabinet te sneuvelen. Kunt u zich dit voorstellen. 40.000 Bosschenaren die een land met 18 miljoen mensen ontwrichten?
Nu zijn het geen Bosschenaren, maar vluchtelingen. Evengoed mensen. Maar omdat ze vluchtelingen zijn, mogen ze hier van een aantal mensen niet zijn. Nou, ze mogen hier wel zijn en natuurlijk moeten echte vluchtelingen opgevangen worden. Maar niet in mijn achtertuin…
Hoe harder je roept dat die mensen een probleem zijn, hoe meer je het ook gaat geloven. Die mensen zijn niet zozeer een probleem, al heb je er altijd wel een paar rotte appels tussen zitten. Uit onderzoeken blijkt dat dit minder dan 10% van de vluchtelingen betreft, de meesten willen gewoon rust in hun leven, iets wat ze niet konden vinden in hun thuisland.
Mensen verhuizen. Soms omdat ze op zichzelf willen gaan wonen, soms omdat ergens anders zijn gaan werken of omdat ze ruzie hebben gekregen met hun partner. We vinden dit normaal. Mensen kunnen een huis huren of kopen, zonder dat buren daar iets over te zeggen hebben. Waarom zouden buren er iets over te zeggen moeten hebben? Ze kennen de nieuwe bewoners niet en kunnen er ook niet over oordelen. We vinden dat acceptabel.
Maar als vluchtelingen ergens komen wonen, is er altijd reuring. Meestal omdat ze bij elkaar in een opvang worden gezet. We kennen deze mensen niet, maar hebben dan ineens wel een oordeel. Ze zijn een gevaar voor kinderen, ze zorgen voor parkeeroverlast, het zijn drugsdealers enzovoort. Ik heb de meest rare argumenten gehoord. Ik denk echter dat niemand in een opvang zou willen wonen, want dat is echt geen pretje. Opgehokt in een kleine kamer, alleen een bed en een kast om je kleren en persoonlijke bezittingen, zover je die hebt, in op te bergen. Keuken en sanitair moet je delen. Met een beetje pech mag je niet werken, ook al zou je dat graag willen. Nee, daar wil je niet wonen. Maar mensen protesteren daar niet tegen, maar tegen de komst van mensen. Territorium bescherming zou je het kunnen noemen.
De praktijk is dat overlast heel erg meevalt. In Den Bosch zitten ook duizenden vluchtelingen. De meesten weten niet eens waar en horen er ook weinig van. En mensen die wel weten waar ze zitten, hebben over het algemeen weinig last van die mensen. En als er een paar zijn die wel voor overlast zorgen, die moet je dan aanspreken, maar niet alle vluchtelingen.
Toch wil men in Den Haag vluchtelingen weren, ze alles ontnemen waar ze naar op zoek zijn, rust en vrijheid (en als het Deense model wordt ingevoerd zelfs hun bezittingen). Het is iets om je voor te schamen. Cijfers wijzen uit dat vluchtelingen geen probleem zijn, maar het systeem om ze op te vangen. We hebben ongeveer 40.000 vluchtelingen en 350 gemeenten. Per gemeente zou je dan 115 vluchtelingen moeten opvangen. Tuurlijk zou het in kleine gemeente wat minder moeten zijn en in een grote wat meer. Maar dat lukt ons al niet, spreidingswet of niet. Alle excuses over dat we niet eens woonruimte voor 'eigen volk' hebben zijn wel wat bekrompen. Een beetje inschikken voor 'eigen volk' doen we ook niet, die paar vluchtelingen zijn niet de druppel die de emmer doen overstromen.
Het wordt tijd dat we weer eens normaal gaan doen en stoppen met iets dat geen probleem is, tot een noodsituatie uit te roepen. Laat de regering de echte problemen eens oplossen. Ik ben blij dat steeds meer gemeenten en provincies in opstand komen tegen het beleid dat vanuit Den Haag, eenzijdig, over het land wordt uitgestrooid. Waar Nederland ooit als gastvrij gidsland bekend stond, zijn we verworden tot een hardvochtig land dat het liefst zich zou willen terugtrekken achter een hoge muur. Dat deden we vroeger ook, dat waren de vestingsteden. Nu een toeristische trekpleister. Als Nederland zo door gaat, dan moet ik ons overwegen of er een land is waar men wel vriendelijk en gastvrij is, om naar toe te gaan. Waar men nog gewoon de dag plukt en waar men zich hooguit druk maakt om dingen omdat men zich druk wil maken. Zeg maar gedoe om niets.
