Een stad hoeft niet te leven. Fotograaf: Alfred Heeroma - Bron: Den Bosch Politiek
Wie rust wilt, moet maar op het platteland gaan wonen. Totdat je daar gaat wonen en de haan om 05.00 uur kraait en zware landbouwmachines op en neer rijden. Rust is redelijk betrekkelijk, maar o zo belangrijk. Wie in de ratrace zit, ziet dat niet, die persoon heeft 'zoveel te doen'. Hoe vaker je jezelf het woordje 'moet' hoort gebruiken, hoe slechter je het hebt.
Rust is iets dat je voor jezelf moet kunnen creëren, maar daar speelt de omgeving een belangrijke rol in. Soms is een park al een plek waar je rust kan vinden, soms een bos. Hoe groter de stad, hoe verder weg het bos is en hoe kleiner de parken. En rust is zoiets als niets doen, maar steeds meer mensen kunnen dat niet.
Wie in een stad woont, moet maar accepteren dat er geluid is, herrie. Althans als ik het citaat van wethouder van der Geldt in het Brabants Dagblad mag geloven: "Als je niet tegen reuring kan, dan moet je hier niet gaan wonen." Een grovere schoffering van inwoners van de stad kan ik bijna niet voorstellen. Het gaat in het artikel over de ontwikkeling van de Tramkade. Ooit zat hier veevoederbedrijf De Heus. Omwonenden waren blij dat het bedrijf vertrok, geen stank, geen herrie, geen af en aan rijdende vrachtwagens. Eindelijk rust. Sinds die tijd is de Tramkade een plek voor creativiteit een zogenaamde broedplek. Dat hoeft niet altijd met herrie gepaard te gaan zo bewijst het Werkwarenhuis.
Maar helaas, die creatieve uitspatting was voor 10 jaar, want de gemeente heeft het altijd als ontwikkelgebied gezien. De wethouder zegt nu dat het meeste op het terrein behouden blijft, maar er komen wel woningen. Van der Geld: "We willen het industriële en het rauwe randje behouden, maar willen er ook iets aan toevoegen. Dat gaan we op deze manier letterlijk doen." Ik vraag me af wie de 'we' in deze zin is. Ik vrees het gemeentebestuur.
Toen ik 40 jaar geleden in deze stad kwam wonen. Viel ik nog in de categorie jongeren. En Den Bosch is zeker niet de stad voor jongeren. Een opmerking van een van de jongeren toen, bleef nog lang naklinken, 'Den Bosch is de stad van mijn oma'. Die zin viel ook vaak in de raadszaal. Eigenlijk is er sinds die tijd niet veel verandert, althans als het gaat om de mogelijkheden voor jongeren.
Wie van het nachtleven houdt, moet zeker niet in Den Bosch zijn. Is dat erg? Als je een jongere bent zou ik zeker ja zeggen, maar ondertussen ben ik een stukje ouder en zeg ik nee. Het nachtleven maakt meer kapot dan je lief is. Daar kom je pas later achter. Als je jong bent geldt de Veronica slogan 'Je bent jong en je wilt wat', ook voor de jongeren van nu. Het is alleen jammer dat steeds meer jongeren al helemaal geen leven meer hebben en steeds vaker moeten aankloppen bij de GGZ. De ratrace heeft ze al te pakken terwijl de race amper is gestart.
Den Bosch is geen studentenstad, althans formeel niet. Dat er circa 20.000 studenten zijn (als je MBO ook meetelt), doet niet terzake, velen komen van buiten de stad. Is dit allemaal erg? Nee, Den Bosch is wat het is en moet je niet willen veranderen. Den Bosch is de stad van mijn oma en dat moet je zo laten. Maar daar denken ze op het Stadskantoor heel anders over. Den Bosch moet groeien. Helaas is uitbreiden niet goed mogelijk, dus veel gaat het nu de hoogte in, daar schreef ik eerder deze week al over. Wethouder Slikker is blij met elk stukje groen dat tussen die bebouwing beschikbaar is, terwijl ik denk dat je veel meer groen kan maken als je niet bouwt. Dat laatste kan en mag niet in een stad waar reuring nodig is.
Raadslid Johan Kouwenberg pleitte er deze week voor dat lokale ondernemers voorrang moeten krijgen op (grote) ondernemers van buiten de stad. Zijn standpunt is dat lokale ondernemers veel meer betrokkenheid hebben bij de stad. Hij zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Dat geldt ook voor de lokale inwoners, die hebben ook vaak meer betrokkenheid bij de stad. Maar die bewoners worden steeds minder gehoord en steeds vaker als zeurpieten afgedaan.
Den Bosch moet helemaal niet groeien. De ontsluitingswegen zitten nu al vol en met die binnenstadsring zal het ook niet vlotten. Weer zo'n project dat moest, maar waar niet goed gekeken is naar de effecten voor de omliggende wijken en buurten. Nee, Den Bosch moet meer bewoners hebben, meer bezoekers trekken (nu al ruim 5 miljoen per jaar) en meer status hebben. Terwijl Den Bosch er alles aan doet om aantrekkelijk te zijn, zowel voor de toerist als nieuwe bewoners, piept en kraakt het. De stad is vol. Toegevoegde ambities als Agrifood en ICT zijn mooie slogans op het cv van de wethouders. Wie zegt dat het niet zo is, is een zeurpiet. Het wordt verkocht als meerwaarde voor de stad, maar ik vraag me af of veel mensen dat ook zo zien. Zoals de dappere Veldhovenaar die de uitbreiding van ASML prachtig vindt. Goed voor de economie en goed voor de werkgelegenheid. Ondertussen ziet hij de sporthal verdwijnen, als ook een deel van de buurt. Hoge muren verschijnen voor zijn raam en de straat staat vol met auto's.
Die nieuwe publiekscampagne, waarin wordt gesteld dat je vooral niet naar Den Bosch moet komen, omdat het er altijd feest is, is in alle cynisme eigenlijk een waarheid als een koe. Helaas is die waarheid niet de waarheid en zou er juist alles aangedaan moeten worden om Den Bosch zo onaantrekkelijk mogelijk te maken. Den Bosch wil dingen verkopen die er niet zijn, eigenlijk zoals Nederland zich verkoopt met zaken die niet mogelijk zijn. Eigenlijk vreemd voor een stad die tot in de haarvaten behoorlijk conservatief is. Sommigen denken dat progressief hetzelfde is als vernieuwen, maar dat is niet zo. Progressie is vooruitgang. Vooruitgang is het verbeteren van een toestand. En dat is de afgelopen decennia niet echt gelukt in deze stad.
Den Bosch is een slapende provincie hoofdstad. Deze stad hoeft geen concurrentie aan te gaan met Eindhoven of Tilburg. Maar Den Bosch (het gemeentebestuur dan) wil groeien. Dat probleem was er al toen ik in deze stad kwam wonen en zal er ook wel zijn als ik deze stad sterf. Nou ja, als ik er mag sterven, want volgens wethouder Van der Geld moet ik niet in de stad wonen. Het is niet dat mijn oma niet van reuring hield, alleen een andere soort reuring. Helaas is daar geen plek meer voor.
